پرش به محتوا

جزیره دوون

مختصات: ۷۵°۰۸′ شمالی ۰۸۷°۵۱′ غربی / ۷۵٫۱۳۳°شمالی ۸۷٫۸۵۰°غربی / 75.133; -87.850 (Devon Island)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دوون
نام بومی:
تاتلوروتیت
ترولاو لولند یک واحهٔ قطبی در جزیره دوون
Map
جغرافیا
مکانخلیج بافین
مختصات۷۵°۰۸′ شمالی ۰۸۷°۵۱′ غربی / ۷۵٫۱۳۳°شمالی ۸۷٫۸۵۰°غربی / 75.133; -87.850 (Devon Island)
مجمع‌الجزایرجزایر ملکه الیزابت
مجمع‌الجزایر قطبی کانادا
مساحت۵۵٬۲۴۷ کیلومتر مربع (۲۱٬۳۳۱ مایل مربع)
رتبه مساحت۲۷م
طول۵۲۴ کیلومتر (۳۲۵٫۶ مایل)
بیشترین ارتفاع۱۹۲۰ متر (۶٬۳۰۰ پا)
بلندترین نقطهرأی یخی دوون
کشور
تقسیمات کشوری
استان‌ها و قلمروهای کانادا نوناووت
ناحیهناحیه کیکیک‌تالوک
جمعیت‌شناسی
جمعیت۰

جزیره دوون (به انگلیسی: Devon Island) از بزرگ‌ترین جزایر مجمع‌الجزایر قطبی کانادا در اقیانوس منجمد شمالی است که در غرب خلیج بافین، جنوب جزیره الزمیر و در قلمروی نوناووت کانادا واقع شده‌است. این جزیره دومین جزیرهٔ بزرگ از جزایر ملکه الیزابت، ششمین جزیرهٔ بزرگ کشور کانادا و ۲۷مین جزیرهٔ بزرگ جهان است و بزرگترین جزیره متروک دنیا (بدون ساکنین دائمی) است. بستر این جزیره از سنگ‌های پرکامبرین و گنیس به ویژه لای‌سنگ و شیل تشکیل شده‌است[۱] در مقام مقایسه، این جزیره تنها اندکی از کشور کرواسی کوچکتر است.

درازای جزیرهٔ دوون حدود ۵۱۵ کیلومتر (۳۲۰ مایل)، عرض آن حدود ۱۳۰ تا ۱۶۰ کیلومتر (۸۰ تا ۱۰۰ مایل) و مساحت آن ۵۵٬۲۴۷ کیلومتر مربع (۲۱٬۳۳۱ مایل مربع) می‌باشد. بلندترین نقطهٔ آن ۱٬۹۲۰ متر ارتفاع دارد. جزیره دوون در سال ۱۶۱۶ توسط ویلیام بافن کشف شد. هیچ انسانی به‌طور دائم در این جزیره زندگی نمی‌کند و تنها تعداد اندکی از پژوهشگران به‌طور فصلی در آن به تحقیق می‌پردازند.[۲] رابرت بایلوت و ویلیام بافین نخستین اروپایی‌هایی بودند که جزیره دوون را در سال ۱۶۱۶ مشاهده کردند.[۳] در سال‌های ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۰ میلادی، ویلیام ادوارد پری سواحل جنوبی این جزیره را نقشه‌برداری و ترسیم کرد.[۴] این جزیره در ابتدا و توسط پری، تحت عنوان دوون شمالی نامیده شد و سرانجام به دوون تغییر نام یافت

نگارخانه

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. kuschk (3 May 2012). "Devon Island: The Largest Uninhabited Island on Earth". Basement Geographer. Archived from the original on 2016-03-04. Retrieved 27 February 2014.
  2. "Devon Island" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Retrieved 30 August 2014.
  3. Markham, Clements (1881). The voyages of William Baffin, 1612-1622. London: Hakluyt Society. William Baffin.
  4. Parry, William Edward (1821). Journal of a voyage for the discovery of a North-West passage from the Atlantic to the Pacific: performed in the years 1819-20. London: John Murray. William Edward Parry 1819.

منابع

[ویرایش]